HET BEDREIGDE KIND DER DRENTSCHE VENEN.
Ja, Drentsche kind'ren, Holland gaat je helpen,
0' stille stakkers, bleek en ondervoed,
We brengen warmte in je koude hartjes
En geven jullie frische levensmoed !
We brengen leven in je doode oogjes,
Die willoos staren op een dood bestaan,
We geven geld voor je herstellingsoorden
En later. ,c niet kleumend ondergaan !
Je zult geen winter hongerend meer lijden,
De grauwe, trieste dagen gaan voorbij,
We halen je weer in de samenleving,
Ka je verbanning uit de maatschappij.
We zullen al je wank'le krotten sloopen,
We stillen al je felle levenspijn,
Zeg, hoor je 't, arme, ondermijnde stumpers,
En hopen, dat het niet te Iaat zal zijn !
Vergeten en ineengedoken kleintjes,
je gaat een beet're toekomst tegemoet,
Een lieve zuster zal je bedjes spreiden,
Ons volk zal zorgen, dat je wordt gevoed !
Daar mag geen honger in je oogjes branden,
0, al die oogjes, vol van groot verdriet,
We zullen helpen, roept het door de venen,
Want Nederland vergeet z'n kind'ren niet ! !
Ook 't veen, dat al je armoe wist te binden,
Dat and'ren warmte en beschutting bracht,
Dat jullie uitdrijft kleumend in de koude,
Of onbeschut laat in den winternacht,
Dat veen zal geven wat het heeft genomen
En dekte met zijn bruin verdorden wand,
Wat jullie heel je leven is onthouden,
Een ondergrond van zegenbrengend land !
Hier past een dankb're hulde der regeering
Voor wie barmhartigheid bij armoe geldt,
Die naast het vraagstuk van den gaven gulden
Een ander dringend vraagstuk heeft gesteld,
Die voor je levenslang misdeelde ouders
Een eerlijk plaatsje uitzoekt in de zon
En kapitaal- verbindt met levensvorming,
Omdat minister Kan
zei, dat het kon!
Maar Drentsche stakkers wij gaan jullie halen,
Tot ginds de droeve armoe-kreet verstomt,
De lach weer leven tintelt in je oogjes
En voor je ouders de bevrijding komt t
Je zult weer leven met wat hoop op leven
Door sterkend voedsel, rust en zonneschijn,
Als liefdegift van alle and're kind'ren,
Van alle ouders, die gelukkig zijn!
KROES.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten