donderdag, november 16, 2006
woensdag, november 15, 2006
dinsdag, oktober 17, 2006
zondag, september 03, 2006
maandag, juli 24, 2006
Kolibrivlinder, ook wel Onrustvlinder of Meekrapvlinder : Zijn wetenschappelijke naam is: Macroglossum stellatarum. Hij behoort tot de pijlstaartvlinders en kan heel snel met zijn vleugels slaan waardoor hij op een kolibri lijkt. Een lange roltong is iets wat alle pijlstaartvlinders hebben en daarmee zijn ze gespecialiseerd in planten met lange buisbloemen, die voor de meeste insecten niet toegankelijk zijn.Het is een dagactieve nachtvlinder, want vooral bij hete dagen is hij in de namiddag en vroege avond te zien. Het bijzondere van deze soort is dat de exemplaren die je in mei en juni ziet al een hele reis achter de rug hebben. Het is een zuid-Europese soort, waarvan een deel jaarlijks over bijvoorbeeld de Pyreneeën en de Alpen trekt en naar onze streken vliegt. Ze leggen hier eieren en die komen in september uit. Deze tweede generatie vlinders kan zich hier verder niet voortplanten, want onze winters zijn te koud voor hun rupsen en poppen om te kunnen overwinteren. Het is mogelijk dat een deel weer terugtrekt, maar dat is niet helemaal zeker. De vlinder is tegenwoordig best wel zeldzaam geworden, daarom is het deste leuker dat het dier uw tuin met een bezoek heeft vereerd. Zijn favoriete nectarplanten zijn bijvoorbeeld; geraniums, petunia's, maar ook bijvoorbeeld, zeepkruid of slangekruid: Voedselplanten voor de rupsen zijn walstro-soorten en ook meekrap (Rubia tinctorum) vandaar ook de naam Meekrapvlinder (FGH) -- zie ook http://tpittaway.tripod.com/china/m_ste.htm (Engelstalige site : afbeeldingen mannetje en vrouwtje, rups en pop + wetenswaardigheden)
maandag, juni 26, 2006
dinsdag, juni 06, 2006
woensdag, mei 24, 2006
dinsdag, mei 23, 2006
Als vroeger
Alles nog als vroeger:
de waaier van licht
op de horizon,
de bonte strandloper
op drift langs de golven,
schuim dat zich buitelend
uit de voeten maakt.
Als vroeger galopperen
over de lage duinen
gepluimde legioenen,
etst als vanouds de wind
zijn geheime tekens.
Ja, alles nog als vroeger,
maar in de fles geen brief,
de duinpan leeg.
Alles nog als vroeger:
de waaier van licht
op de horizon,
de bonte strandloper
op drift langs de golven,
schuim dat zich buitelend
uit de voeten maakt.
Als vroeger galopperen
over de lage duinen
gepluimde legioenen,
etst als vanouds de wind
zijn geheime tekens.
Ja, alles nog als vroeger,
maar in de fles geen brief,
de duinpan leeg.
Concept
‘s Avonds werd het ijzig koud. Ik stopte mijn neus in
jouw boa een langdurige omhelzing was niet te vermijden.
We stonden er als twee paarden, hals over kop en bibberden
van de kou. Ik zei: zinkt de nacht, dan klopt mijn hart /
een net van dauw in een pompoenebloem / ik moest plots
hard lachen, een plotselinge lachlust in deze ontzettende kou.
Jij zult het zien, het gaat steeds maar verder,
zei jij precies zo plotseling, de theorie
van het zich afwenden van de maatschappij
wordt goed betaald, van zelfverwijdering kan
geen sprake zijn. De revoluties vinden elders plaats.
Maar ik zie ze niet, geen siddering, niets. Met omhoog-
geslagen mantelkraag een discussie over complexe
strukturen. Je kunt het in woorden vatten: de
onverdraagzaamheid neemt juist nu zichtbaar toe.
Geef acht, we bevinden ons midden in een gedicht,
het was jouw idee. Over het spreken te praten en
over het zwijgen te spreken, het is alleen maar een
armoedige gedachte. En waar die gedachten vandaan
komen weten we maar al te goed. Wij weten zoveel.
We kennen de roes van het succes die ons door de
kenners wordt voorgespiegeld.
En als dat noch niet genoeg is, wat dan? een gat?
een ingesneden scheur, een gracht? een bijzondere
gebeurtenis, dat minstens, en ook noch vrij bedacht.
Maar met onze verreikende interessen dekken wij alles toe.
Snel ontwikkel ik een nieuwe theorie over het oude lijden,
maar de kou neemt toe, en ook de vermoeidheid.
We moeten stante pede een nieuwe cultuur uitvinden,
zij ik met een slecht humeur. Maar wat doen we met de oude?
De hele wereld gewoonweg wegsmijten, dat gaat niet.
In de natuur wordt je kinds, was jouw antwoord hierop,
en het was het juiste antwoord.
Twee dubbele Jägermeister, brood en gehaktballen
met mosterd. Toen de uitbaatster ons naderde, sprak
ze luider en zwaaide pathetisch met haar arm, dat had jij
direct door. De vinger is altijd al de hele hand;
een enige regel verleidt de kennis in ons hoofd.
Ik bedenk een biografie voor de uitbaatster. In
de winter komt hier amper iemand naar toe. Ik
praalde: over het mooie eenvoudige leven, jij vond
het allemaal prima. De jukebox was uitsluitend
gevuld met nederlandse schlagers.
In de auto, op de terugweg, half bezopen,
een theorie over communicatie. Mijn hoofd kwalmde,
zo laat het zich leven. Bij rood doorrijden, en dat
allemaal als een vanzelfsprekendheid. Jij bent reactionair
als je na gaat denken en dat klopte. Bij de gedachte aan
vooruitgang schiet me niets te binnen. In een buitenwijk
van de stad moest ik kotsen, een dampende vlek in de sneeuw
Mijn stijl schaf ik af, beloofde ik, het was toen om en bij
vier uur in de ochtend.
De nacht was zowat voorbij. Zoveel woorden en eerlijk toegegeven
ook een beetje geluk. Wat er van gekomen is, is dit lang gedicht,
zoals afgesproken.Wie geluk heeft, kan van zoiets leven. Wie geluk heeft
houdt ermee op.
‘s Avonds werd het ijzig koud. Ik stopte mijn neus in
jouw boa een langdurige omhelzing was niet te vermijden.
We stonden er als twee paarden, hals over kop en bibberden
van de kou. Ik zei: zinkt de nacht, dan klopt mijn hart /
een net van dauw in een pompoenebloem / ik moest plots
hard lachen, een plotselinge lachlust in deze ontzettende kou.
Jij zult het zien, het gaat steeds maar verder,
zei jij precies zo plotseling, de theorie
van het zich afwenden van de maatschappij
wordt goed betaald, van zelfverwijdering kan
geen sprake zijn. De revoluties vinden elders plaats.
Maar ik zie ze niet, geen siddering, niets. Met omhoog-
geslagen mantelkraag een discussie over complexe
strukturen. Je kunt het in woorden vatten: de
onverdraagzaamheid neemt juist nu zichtbaar toe.
Geef acht, we bevinden ons midden in een gedicht,
het was jouw idee. Over het spreken te praten en
over het zwijgen te spreken, het is alleen maar een
armoedige gedachte. En waar die gedachten vandaan
komen weten we maar al te goed. Wij weten zoveel.
We kennen de roes van het succes die ons door de
kenners wordt voorgespiegeld.
En als dat noch niet genoeg is, wat dan? een gat?
een ingesneden scheur, een gracht? een bijzondere
gebeurtenis, dat minstens, en ook noch vrij bedacht.
Maar met onze verreikende interessen dekken wij alles toe.
Snel ontwikkel ik een nieuwe theorie over het oude lijden,
maar de kou neemt toe, en ook de vermoeidheid.
We moeten stante pede een nieuwe cultuur uitvinden,
zij ik met een slecht humeur. Maar wat doen we met de oude?
De hele wereld gewoonweg wegsmijten, dat gaat niet.
In de natuur wordt je kinds, was jouw antwoord hierop,
en het was het juiste antwoord.
Twee dubbele Jägermeister, brood en gehaktballen
met mosterd. Toen de uitbaatster ons naderde, sprak
ze luider en zwaaide pathetisch met haar arm, dat had jij
direct door. De vinger is altijd al de hele hand;
een enige regel verleidt de kennis in ons hoofd.
Ik bedenk een biografie voor de uitbaatster. In
de winter komt hier amper iemand naar toe. Ik
praalde: over het mooie eenvoudige leven, jij vond
het allemaal prima. De jukebox was uitsluitend
gevuld met nederlandse schlagers.
In de auto, op de terugweg, half bezopen,
een theorie over communicatie. Mijn hoofd kwalmde,
zo laat het zich leven. Bij rood doorrijden, en dat
allemaal als een vanzelfsprekendheid. Jij bent reactionair
als je na gaat denken en dat klopte. Bij de gedachte aan
vooruitgang schiet me niets te binnen. In een buitenwijk
van de stad moest ik kotsen, een dampende vlek in de sneeuw
Mijn stijl schaf ik af, beloofde ik, het was toen om en bij
vier uur in de ochtend.
De nacht was zowat voorbij. Zoveel woorden en eerlijk toegegeven
ook een beetje geluk. Wat er van gekomen is, is dit lang gedicht,
zoals afgesproken.Wie geluk heeft, kan van zoiets leven. Wie geluk heeft
houdt ermee op.
van t pad of
vanuut de hoogte in de lucht
deur wolkenpracht en regen
zai k onder mie gelegen
t vertraauwde laand beneden
as n olde bekínde vrund
dij ik geern d’handen schud
want der was veur mie mor ain stee
en dat was mien haim doar benee
k bezong t in mien laidjes
as verhoalende vergeetmienaitjes
en verweefde t in olde dreumen
dij al daansend t laand omzeumen
d wereld onder mie zo boar en rond
mit zien siddelnde dwirrelnde luchten
brengt mie nou in n verzuchten
want wat k der nog van wait
is as bloaden in de wind verswonnen
t waaide weg uut mien stil verdrait
k bezong t in mien laidjes
as verhoalende vergeetmienaitjes
en verweefde t in olde dreumen
dij al daansend t laand omzeumen
en ik zing nou keer op keer
mien haim is mien stee nait meer
vanuut de hoogte in de lucht
deur wolkenpracht en regen
zai k onder mie gelegen
t vertraauwde laand beneden
as n olde bekínde vrund
dij ik geern d’handen schud
want der was veur mie mor ain stee
en dat was mien haim doar benee
k bezong t in mien laidjes
as verhoalende vergeetmienaitjes
en verweefde t in olde dreumen
dij al daansend t laand omzeumen
d wereld onder mie zo boar en rond
mit zien siddelnde dwirrelnde luchten
brengt mie nou in n verzuchten
want wat k der nog van wait
is as bloaden in de wind verswonnen
t waaide weg uut mien stil verdrait
k bezong t in mien laidjes
as verhoalende vergeetmienaitjes
en verweefde t in olde dreumen
dij al daansend t laand omzeumen
en ik zing nou keer op keer
mien haim is mien stee nait meer
zondag, mei 21, 2006
donderdag, mei 04, 2006
Abonneren op:
Posts (Atom)