n Gloepstreek in de traain van t Knoal noar Stad

n Gloepstreek in de traain van t Knoal noar Stad
(historisch uut de beguntied van de STAR)

Vaar studenten zitten in n traaincoupé, en tegenover heur zit n nait bepoalde moagere man wat te dommeln en mit ogen stief dichte veur zuk uut te kieken. Zien traainkoartje stak doarbie haalf uut zien vessiebuutse.
Ain van de studenten bedenkt zuk nait en pakt stiekom t traainkoartje uut t vessiebuutse van dij man. Op n bepoald moment wuir de man wakker en gript waarktugelk in zien vessiebuutse en vuilt dat e der nait meer in zit.


Hai staait op, tuurt op de grond en deurwuilt aal zien aander buutsen. “Zuiken ie wat?” vragt ain van de studenten. “Joa, mien koartje, want ik bin nait van plan om n twijde koartje mit n dikke boute te betoalen”.
“Goh!, Dat is mie ook ja wat”. Zee de student, dij t aal omhaands har. “Meschain is dit wel n goud idee veur joe, Ie kinnen joe ducht mie t beste mor verstoppen deur onder de baanke kroepen, want din zugt de conducteur joe ja nait”.

Dat was n genioal goud idee; Iedere keer as de traain n statsion noaderde, wurgde de man zuk mit veul inspannens onder d’baanke.
Endelk waren de Studenten op heur bestemmen, de conducteur kwam de koartjes ophoalen en aine van de studenten gaf hom dou vief koartjes. “Dat binnen vief koartjes heren.” “Joazeker, want aine doarvan is van dij man, dij doar onder de baanke ligt”. De man in kwestie wuir woest en zat doarover tou ook nog oardeg klem onder de baanke en vlökte dat t n oard het, mor eer e zuk der onder vot wurgd har, waren de studenten al mit de Noorderzun vertrokken.