Gommes doagen nog aan tou
Hai het t veurkommen van n linkse filosoof, dus is t ducht mie n dichter.
Woar bistoe aiglieks op uut.
Veurschrift is nou ainmoal veurschrift.
t Ston nait in mien regelgeven.
Oh!
Benaauwd bin k nait, zee k, ik loop der laiver veur vot.
Aal dij tuugpeerdjes regaaiern de wereld en haauwgen mit alle plezaaier op aal dij waarkpeerden om zuk tou.
Woarom?
Eerlek is eerlek! Ik bin nait aans wend, Ik kin nait aans, want ik volg de regels dij mie oplegd binnen.
Oh!
Veur mie leven verleden, heden en mörn vandoag, onvermengd en ondailboar mit nkaander
Begriep mie goud! Ik as moakeloar van n doolhof vol woorden schrief krek herinnerns aan vandoag en hail voak van guster en overdenk doar ook nog bie aan wat toukomst brengen zel.
Oh!
As je mor nait overdrieven in t trekken van grenzen, want t is gain ainmouderstoal
Ach, soms kieken we aine in d’ogen en zain doar troanen of n vonk van n lach en n sekonde laank begriepen we t apmoal. Zolaank dij aine sekonde duurt valen we op stee van komòf weerom, woar t apmoal om begon.
Mor de tij ontglipt ons en wie joagen achter onze scharen aan.
Op zuik noar…
Oh!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten