Op zuik noar Bukowski
d’Ol hond springt op t nust en kropt
over mie hin.
“Kinstoe dat Woord ook?”vruig k aan hom,
hai geft gain oazem.
“Kinstoe dat woord? Ik zuik t
juuste woord.”
Hai kikt mie mit zien traauwe
broene ogen aan.
“Ik wacht op t juuste woord”
vertel ik hom, “ t komt mie veur
asòf k deur n grode
haide
bakpanne tik.”
Hai kwispelt en perbaaiert mie
om mien gezicht te slikken.
“Heur es even!”, ropt zai uut de bad-
koamer, “ komstoe ais uut
dij klamme lappen vot
en schaai es uut mit aal
dat geproat mit dij hond.
Mien ollu hebben mie
ook
noeit begrepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten