t Knoal was van meet aan, nait zunder gevoar, vandoar dat je der as kind nait te dicht bie kommen moggen. Dou t Knoal van Wildervank tot Troapel kloar was, kwammen der ook al gaauw verhoalen lös over n boesjeude dij onder t wotter touhuil. In de joaren zeuventeg van de veurege aiw heurde ik hierover oeit dit staarvenswoar verhoal.
In t Knoal, vanòf de Bunerbadde tot Bunervloat klonk der uut de daipte, as je der oor veur haren, bie volle moan n stem dij ruip: “Kom der in, kom der in!.”
n Kwoajong dij slim dörsteg was, luip op n oavend laangs t joagpad. Hai wol uut t Knoal, dij dou nog kristalhelder wotter har, wat te drinken hoalen. Hai har zuk vanóf de wale veurover bogen en heurde dou inains n benepen stem. Hai schrok doar zo van, dat hai duurfde inains gain wotter meer drinken. Hai ston op en luip verder. Dou kwam hom n laange moagere man in de muit, dij zee: Wat dustoe hier? Kwoajong gaf hom dou as antwoord, dat e dörst har. De man nam hom dou mit, noar n ‘stille knip’ bie t sluus en gaf hom dou n potje bier. Hai har t bier nog mor net goud en wel op, dou zakt’e in ainen dood dele. De wottergeest was hom op dizze menaar te slim òfwest en het hom toch nog te pakken kregen.
Lu! Loat dit veur joe n woarschaauwen wezen, kom mie nait bie t daip, want je hebben der gain wait van, van wat der vandoag de dag nog in touhollen kin.
Veur dast’ derop verdocht bist, pakt e, gript e die!
Kwait nait hur, mor dat van dat kristalhellere wotter neem ik mit 'n korrel zolt. Veenwotter was aaltied broen.
BeantwoordenVerwijderen'Hou veul lu der dou aan kepot goan of der in verzopen binnen'... As je olle kraanden der op noabloadern, is t inderdoad schrikboarend houveul minsen der vrouger wel nait verdronken in t daip. (Meschain het t wat van doun mit stroatverlichten, zwemles op schoul - of prozac in t zaikenfonds).
BeantwoordenVerwijderen